لوله های سدیم سیترات و جمع آوری خون

لوله های جمع آوری خون (لوله های آبی) حاوی ضد انعقادی سیترات سدیم با غلظت 3.2 ٪ (0.109 مول در لیتر): سیترات سدیم به عنوان ضد انعقادی توسط یون های کلسیم در نمونه خون عمل می کند و برای بیشتر آزمایشات انعقاد سدیم سدیم در دسترس است ضد انعقادی ، به تثبیت عوامل V و VIII کمک می کند. علاوه بر این ، آزمایش زمان ترومبوپلاستین جزئی فعال (APTT) با استفاده از پلاسما سدیم سیترات ضد پلاسما نسبت به هپارین نسبت به پلاسما ضد انعقادی اگزالات بسیار حساس است ، هنگامی که از آزمایش APTT برای نظارت بر بیماران دریافت کننده درمان هپارین استفاده می شود. این در بیماران بسیار مهم است. فقط 6 میلی گرم سیترات سدیم می تواند 1 میلی لیتر خون را ضد انعقاد خون کند. بسیار قلیایی است و برای آزمایش خون یا آزمایش های بیوشیمیایی مناسب نیست. سیترات سدیم تأثیر کمی در MPV و سایر فاکتورهای انعقادی دارد و می تواند برای تجزیه و تحلیل عملکرد پلاکت مورد استفاده قرار گیرد. تجمع پلاکت ها با کاهش غلظت سیترات سدیم در پلاسما افزایش می یابد ، بنابراین باید در بیماران مبتلا به کم خونی نسبت به حالت عادی اضافه شود. مردم. برای آزمایش انعقاد خون ، اگر نسبت خون خیلی کم باشد ، زمان APTT طولانی می شود و نتایج زمان پروترومبین (PT) به طور قابل توجهی تغییر می یابد. تعیین PT ، 3.8 ٪ از ضد انعقادی بالاتر از ارزش 3.2 ٪ نسبت عادی بین المللی (INR) بود ، و این تفاوت به طور کلی بین 7/0 تا 2.7 واحد INR بود. با توجه به سمیت کم سیترات سدیم ، از آن برای حفظ خون نیز استفاده می شود. در عین حال ، سیترات سدیم به آرامی در آب حل می شود ، بنابراین می توان آن را به جای پودر در محلول آب فرموله کرد. هنگامی که نسبت ضد انعقادی به خون 1: 9 است ، عمدتاً در سیستم فیبرینولیتیک (زمان پروترومبین ، زمان ترومبین ، زمان ترومبین جزئی فعال ، فیبرینوژن) استفاده می شود. هنگام جمع آوری خون ، برای اطمینان از صحت نتایج آزمایش به میزان خون جمع آوری شده توجه کنید. بلافاصله پس از جمع آوری خون ، باید 5-8 بار معکوس و مخلوط شود.